با رشد و توسعه سیستم های کنترل فعال برپایه نظریه کنترل کلاسیک و مدرن، لزوم تضمین قوام سیستم ها در برابر عدم قطعیت ها مطرح شده است. برای اطمینان از عملکرد مناسب سیستم های کنترلی در برابر عدم قطعیت ها، نظریه کنترل جدید به نام نظریه کنترل مقاوم بنا نهاده شده است و سیستم های طراحی شده براساس این نظریه دارای دو ویژگی «عملکرد مقاوم» و «پایداری مقاوم» هستند. روش کنترل  یکی از پرکاربردترین روش های این نظریه است که در این روش، تضمین پایداری سیستم می تواند به ­کمک ناتساوی های ماتریسی خطی و تئوری لیاپانوف (Lyapunov) انجام شود. در این پژوهش، قوام سیستم کنترل فعال براساس شرایط میرایی بحرانی که یکی از جدیدترین الگوریتم های کنترل برپایه نظریه کنترل مدرن است، مورد بررسی قرار می گیرد و با کنترل کننده طراحی شده با روش  مقایسه می شود. باتوجه به حضور انواع عدم قطعیت ها در سیستم های کنترلی، آنالیز قوام سیستم کنترل فعال براساس شرایط میرایی بحرانی و طراحی کنترل کننده  با در نظر گرفتن عدم قطعیت های پارامتری، تأخیر زمانی، خطای سنسورها/ محرک ها و خرابی محرک ها انجام می شود. به­ منظور مقایسه دو روش مذکور، دو سازه برشی 3 و 8 طبقه جهت ارزیابی پاسخ های سیستم در نظر گرفته می شوند. نتایج به ­دست آمده نشان می دهد که کارایی روش کنترل بر اساس شرایط میرایی بحرانی در کنترل شتاب سازه بهتر از روش کنترل  است. اما در مقایسه تأخیر زمانی مجاز سیستم های کنترلی، روش کنترل  نتایج بهتری را به­ دست می دهد. با رشد و توسعه سیستم های کنترل فعال برپایه نظریه کنترل کلاسیک و مدرن، لزوم تضمین قوام سیستم ها در برابر عدم قطعیت ها مطرح شده است. برای اطمینان از عملکرد مناسب سیستم های کنترلی در برابر عدم قطعیت ها، نظریه کنترل جدید به نام نظریه کنترل مقاوم بنا نهاده شده است و سیستم های طراحی شده براساس این نظریه دارای دو ویژگی «عملکرد مقاوم» و «پایداری مقاوم» هستند. روش کنترل  یکی از پرکاربردترین روش های این نظریه است که در این روش، تضمین پایداری سیستم می تواند به ­کمک ناتساوی های ماتریسی خطی و تئوری لیاپانوف (Lyapunov) انجام شود. در این پژوهش، قوام سیستم کنترل فعال براساس شرایط میرایی بحرانی که یکی از جدیدترین الگوریتم های کنترل برپایه نظریه کنترل مدرن است، مورد بررسی قرار می گیرد و با کنترل کننده طراحی شده با روش  مقایسه می شود. باتوجه به حضور انواع عدم قطعیت ها در سیستم های کنترلی، آنالیز قوام سیستم کنترل فعال براساس شرایط میرایی بحرانی و طراحی کنترل کننده  با در نظر گرفتن عدم قطعیت های پارامتری، تأخیر زمانی، خطای سنسورها/ محرک ها و خرابی محرک ها انجام می شود. به­ منظور مقایسه دو روش مذکور، دو سازه برشی 3 و 8 طبقه جهت ارزیابی پاسخ های سیستم در نظر گرفته می شوند. نتایج به ­دست آمده نشان می دهد که کارایی روش کنترل بر اساس شرایط میرایی بحرانی در کنترل شتاب سازه بهتر از روش کنترل  است. اما در مقایسه تأخیر زمانی مجاز سیستم های کنترلی، روش کنترل  نتایج بهتری را به ­دست می دهد.

با رشد و توسعه سیستم های کنترل فعال برپایه نظریه کنترل کلاسیک و مدرن، لزوم تضمین قوام سیستم ها در برابر عدم قطعیت ها مطرح شده است. برای اطمینان از عملکرد مناسب سیستم های کنترلی در برابر عدم قطعیت ها، نظریه کنترل جدید به نام نظریه کنترل مقاوم بنا نهاده شده است و سیستم های طراحی شده براساس این نظریه دارای دو ویژگی «عملکرد مقاوم» و «پایداری مقاوم» هستند. روش کنترل  یکی از پرکاربردترین روش های این نظریه است که در این روش، تضمین پایداری سیستم می تواند به ­کمک ناتساوی های ماتریسی خطی و تئوری لیاپانوف (Lyapunov) انجام شود. در این پژوهش، قوام سیستم کنترل فعال براساس شرایط میرایی بحرانی که یکی از جدیدترین الگوریتم های کنترل برپایه نظریه کنترل مدرن است، مورد بررسی قرار می گیرد و با کنترل کننده طراحی شده با روش  مقایسه می شود. باتوجه به حضور انواع عدم قطعیت ها در سیستم های کنترلی، آنالیز قوام سیستم کنترل فعال براساس شرایط میرایی بحرانی و طراحی کنترل کننده  با در نظر گرفتن عدم قطعیت های پارامتری، تأخیر زمانی، خطای سنسورها/ محرک ها و خرابی محرک ها انجام می شود. به­ منظور مقایسه دو روش مذکور، دو سازه برشی 3 و 8 طبقه جهت ارزیابی پاسخ های سیستم در نظر گرفته می شوند. نتایج به ­دست آمده نشان می دهد که کارایی روش کنترل بر اساس شرایط میرایی بحرانی در کنترل شتاب سازه بهتر از روش کنترل  است. اما در مقایسه تأخیر زمانی مجاز سیستم های کنترلی، روش کنترل  نتایج بهتری را به­ دست می دهد. با رشد و توسعه سیستم های کنترل فعال برپایه نظریه کنترل کلاسیک و مدرن، لزوم تضمین قوام سیستم ها در برابر عدم قطعیت ها مطرح شده است. برای اطمینان از عملکرد مناسب سیستم های کنترلی در برابر عدم قطعیت ها، نظریه کنترل جدید به نام نظریه کنترل مقاوم بنا نهاده شده است و سیستم های طراحی شده براساس این نظریه دارای دو ویژگی «عملکرد مقاوم» و «پایداری مقاوم» هستند. روش کنترل  یکی از پرکاربردترین روش های این نظریه است که در این روش، تضمین پایداری سیستم می تواند به ­کمک ناتساوی های ماتریسی خطی و تئوری لیاپانوف (Lyapunov) انجام شود. در این پژوهش، قوام سیستم کنترل فعال براساس شرایط میرایی بحرانی که یکی از جدیدترین الگوریتم های کنترل برپایه نظریه کنترل مدرن است، مورد بررسی قرار می گیرد و با کنترل کننده طراحی شده با روش  مقایسه می شود. باتوجه به حضور انواع عدم قطعیت ها در سیستم های کنترلی، آنالیز قوام سیستم کنترل فعال براساس شرایط میرایی بحرانی و طراحی کنترل کننده  با در نظر گرفتن عدم قطعیت های پارامتری، تأخیر زمانی، خطای سنسورها/ محرک ها و خرابی محرک ها انجام می شود. به­ منظور مقایسه دو روش مذکور، دو سازه برشی 3 و 8 طبقه جهت ارزیابی پاسخ های سیستم در نظر گرفته می شوند. نتایج به ­دست آمده نشان می دهد که کارایی روش کنترل بر اساس شرایط میرایی بحرانی در کنترل شتاب سازه بهتر از روش کنترل  است. اما در مقایسه تأخیر زمانی مجاز سیستم های کنترلی، روش کنترل  نتایج بهتری را به ­دست می دهد.

در نوشتار حاضر، فرایند نوینی برپایه ی میرایی بحرانی برای کنترل فعال سازه ها ارائه شده است که براساس نگره های دینامیک سازه و بهبود عملکرد روش میرایی بحرانی است. در شیوه ی متداول، بحرانی شدن مودهای نوسان سازه نیازمند استفاده از چند عملگر است که نصب و استفاده از آن ها در کنترل فعال بسیار دشوار و پرهزینه است. روش پیشنهادی در نوشتار حاضر، نقص ذکر شده را برطرف می کند؛ به گونه یی که با استفاده از فقط یک عملگر، دو مود نوسان سازه در شرایط میرایی قرار می گیرند و کارایی و عملکرد روش میرایی بحرانی را افزایش می دهند. همچنین، با استفاده از شرط نیمه معین مثبت بودن ماتریس میرایی کل سامانه، شرطی نوین برای تعیین محل حسگر و عملگر ارائه شده است. همچنین برپایه ی دو نگره ی پیشنهادی، یک الگوریتم نوین کنترل فعال به دست آمده و کارایی آن با کنترل نوسان های چند سازه ی برشی تحت بارگذاری های مختلف بررسی شده است. نتایج به دست آمده، برتری چشمگیر عملکرد کنترل فعال پیشنهادی را نسبت به سایر روش ها نشان می دهد.

خط لوله یکی از اصلی ترین روش های انتقال گاز است؛ از محدودیت های این روش می توان به انعطاف ناپذیری، محدود بودن ظرفیت انتقال گاز و هزینه های بالای نصب و نگهداری تجهیزات اشاره کرد. برای رفع برخی از این محدودیت ها، اخیرا انتقال گاز در حالت فاز متراکم (سیال فوق بحرانی) پیشنهاد شده است. از برتری های انتقال گاز طبیعی به صورت فوق بحرانی می توان به افزایش چگالی، کاهش گرانروی، تعداد کمتر ایستگاه های تقویت فشار، قطر لوله کمتر، کاهش افت فشار، هزینه پایین تر تعمیرات و نگهداری و هم چنین عدم تشکیل سیال دوفازی اشاره کرد. برای انتقال گاز طبیعی به حالت فاز متراکم، فشار گاز باید از بیشترین فشاری که هم زمان هر دو فاز مایع و گاز وجود دارند، بیشتر و هم چنین دمای گاز باید بالاتراز دمای بحرانی و کمتر از بیشترین دما در حالتی که هم زمان هر دو فاز مایع و گاز وجود دارند، باشد. در این مقاله پس از بیان تیوری و معادلات انتقال گاز، نتایج دو مطالعه در زمینه انتقال گاز در شرایط فوق بحرانی آورده شده است. این مطالعات نشان داد که انرژی فشرده سازی و خنک کردن گاز به ترتیب 70 و 50 درصد کمتر از حالت انتقال گاز به صورت دوفازی بوده است. مقدار گاز میعان شده قابل استحصال در حالت فوق بحرانی 74 درصد بیشتر از حالت دوفازی بوده و هم چنین مقدار انرژی کمپرسور ها در حالت فاز متراکم به ترتیب 51 و 63 درصد کمتر از حالت انتقال گاز در فشار متوسط و فشار پایین گزارش شده است.

امروزه تحلیل سیستم های مکانیکی چندجسمی با استفاده از روش های دینامیک محاسباتی توسعه فراوانی یافته است. در هنگام کارکرد این سیستم ها در سرعت های بالا و تحت شرایط برخورد، فرض صلبیت اجسام نمی تواند منجر به تحلیل دقیق شود و تلفات انرژی ناشی از اثرات میرایی داخلی اجسام انعطاف پذیر می تواند تا حد زیادی در رفتار سیستم تاثیرگذار باشد. این مورد به طور خاص در شرایط برخورد اجسام نمود بیشتری خواهد داشت. در این مقاله، با در نظر گرفتن میرایی داخلی برای میله رابط انعطاف پذیر سیستم لنگ-لغزنده تحت برخورد با سرعت دورانی بالا، تاثیر پارامترهای مختلف با استفاده از روش دینامیک سیستم های چندجسمی در کاهش ارتعاشات ناشی از نیروهای تماس مورد بررسی قرار می گیرد. میرایی داخلی عضو انعطاف پذیر آن، از مدل تناسبی رایلی تبعیت می کند.پس از استخراج معادلات مقید حرکت به کمک روش افزایشی اویلر- لاگرانژ، تاثیر انعطاف پذیری و میرایی داخلی، تحت شرایط برخورد برای سیستم لنگ-لغزنده دارای میله رابط انعطاف پذیر نشان داده می شود. همچنین، تاثیر جنس مواد بر میرایی داخلی و کاهش ارتعاشات به دقت مورد بررسی قرار می گیرد.

در زمان بروز بحران، صبر و تحمل موجب سلامت روانی می‎شود. نداشتن بی‎تابی و جزع به اندازه‎ای در «صبر» اهمیت دارد که در برخی موارد صبر به‎عنوان مهار مستمر نفس از بی‎تابی و پرهیز از جزع تعریف شده است. عدم‎کنترل بی‎تابی عوارض متعدد جسمی و روانی به‎دنبال دارد. بر این ‎اساس در مقاله حاضر بی‎تابی در شرایط بحرانی و روش‎های کنترل آن مورد بررسی قرار گرفته است. تحقیق از نوع کیفی (تحلیلی) است که به روش مروری انجام شد که ترکیبی از روش مرور سیستماتیک، تحلیل محتوا و مرور ادبیات است. جامعه آماری منابع نظریه‎ها، دیدگاه‎ها و پژوهش‎های انجام شده در زمینه موضوع بود که با واژه‎های کلیدی: بی‎تابی، بی‎قراری، جزع، فزع، بی‎صبری، ناآرامی مورد جستجو قرار گرفتند. عمده منابع مورد استفاده، کتب در حوزه منابع اسلامی و مقالات علمی مربوط به این موضوع بود. همچنین و به‎ویژه از قرآن، احادیث و روایات استفاده شد. نتایج تحقیق در قالب ماهیت بی‎تابی، علل بی‎تابی، انواع بی‎تابی، نشانه‎ها و نمودهای بی‎تابی، کارکرد بی‎تابی، آسیب‎ها و پیامدهای بی‎تابی، شیوه‎های بازداری از بی‎تابی و پیامدهای بازداری آورده شده است. شیوه‎های بازداری از بی‎تابی در چهار بخش: پذیرش، تسکین‎بخشی، حمایت و مبادرت به عمل آمده است. بنابراین می‎توان گفت که بی‎تابی در بحران موجب آسیب، و کنترل آن موجب افزایش خودآگاهی، خودکنترلی و رشد عقل می‎شود. براین‎اساس یادگیری روش‎ها و مهارت‎های کنترل آن بخشی از فرایند صبر و رشد پس از ضربه است.

به منظور تعیین دوره بحرانی کنترل علفهای هرز در گیاه ذرت، آزمایشی در بهار سال 78 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی مشهد در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار به مرحله اجرا درآمد. تیمارها در دو گروه به ترتیب: تداخل علفهای هرز تا مرحله 4 برگی ذرت (19 روز پس از کاشت)، 7 برگی (34 روز پس از کاشت)، 11 برگی (48 روز پس از کاشت)، 13 برگی (52 روز پس از کاشت)، 17 برگی (59 روز پس از کاشت) و تداخل تمام فصل (123 روز پس از کاشت) و گروه دوم، کنترل علفهای هرز تا مراحل فوق بود. نتایج نشان داد که با طولانی شدن زمان تداخل علفهای هرز، وزن خشک و سطح برگ علفهای هرز در واحد سطح افزایش یافت، ولی تراکم علف های هرز با افزایش طول دوره تداخل روند کاهشی از خود نشان داد و حداقل تراکم در تیمار تداخل تمام فصل به 23 بوته در مترمربع رسید. با گذشت فصل رشد، گونه های علف هرز چهار کربنه مانند تاج خروس و سوروف، بر علف های هرز سه کربنه غالب شدند. بطوری که در تیمار تداخل تمام فصل، وزن خشک علف هرز تاج خروس 93% وزن خشک کل علف های هرز و سطح برگ تاج خروس 86% از کل سطح برگ علف های هرز را به خود اختصاص داد. رشد مجدد علفهای هرز فقط در تیمار 19 روز عاری از علف هرز، قابل ملاحظه بود و باعث کاهش رشد ذرت در این تیمار شد. عملکرد دانه در تیمارهای 52، 59 و 123 روز عاری از علف هرز بطور معنی داری بیشتر از تیمارهای 48، 52، 59 و 123 روز تداخل علف هرز بود، ولی بین سایر تیمارها از نظر عملکرد دانه اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بر طبق معادلات سیگموییدی برازش داده شده برای هر دو گروه تیمارها، و بر حسب 10 درصد کاهش عملکرد نسبت به شاهد بدون تداخل، دوره بحرانی کنترل علفهای هرز ذرت دانه ای در شرایط آب و هوایی مشهد، بین 20 تا 56 روز پس از کاشت (4 تا 14 برگی) بدست آمد.